Onder curatoren
Spookie heeft in veel van zijn blogberichten al aangegeven dat er voor ons als medewerkers van de bibliotheek inderdaad een enorme rol als content curators weggelegd is. Als kleine aanvulling bij wat ik daar reeds over gemeld heb, wil ik nog een aanmoediging vanuit de behoefte van de klant geven. Vooruitlopend op de resultaten uit het meest recente klantenpeilersonderzoek is mij opgevallen dat veel klanten aangeven onze website graag te bezoeken wegens voorkeuzes en besprekingen op het gebied van fictie. Daar zouden we bij nonfictie ook op in moeten springen. We kunnen wel roepen dat we content curators (willen) zijn, maar laten we dat met een aantal uitstekende thematische voorbeelden maar aantonen. Direct op de website laten zien wat het betekent. Practice what you preach.
Middelen
Alle genoemde middelen waren nieuw voor Spookie en dat vraagt om een spannende onderzoekingstocht. Scoop.it is enorm leuk om te doen. Als ex-journalist is het erg leuk om eens je eigen digitale krant samen te stellen. Omgekeerd vind ik het niet zo boeiend om te volgen, tenzij de invalshoek erg origineel of goed aansluitend op jouw nieuwsbehoefte is. Voor mediawijsheid wil ik Jeroen van Beijnen wel volgen voor wat extra ideetjes of iets dat ik gemist heb. Maar veel verder gaat het niet. Wel zou ik zelf nog eens een goed nieuws krant willen samenstellen om aan te tonen dat er ook elke dag heel wat mooie dingen in de wereld gebeuren. Tof dat dat nu makkelijk kan.
Voorselectie
Paper.li doet volgens mij hetzelfde wat google nieuws ook doet (al weten velen dat niet), namelijk nieuwsberichten voorselecteren naar eerder getoonde belangstelling. Alleen betrekt dit er meer sociale media bij, zoals Twitter en Facebook. Meestal vind ik dat vrij irritant, omdat het niet bij te stellen is. Als ik dus voor iemand anders iets opzoek, krijg ik voortaan gerelateerde berichten langs. (Bij bedrijven als Amazon werkt dat ook zo - laatst bestelde ik een paar hardrock cd's als cadeau voor iemand en nu komen er regelmatig hardrock cd's als suggesties voorbij).
Gespleten
Storify rukt Spookie qua emoties (!) bijna uit elkaar. Ik ben erg enthousiast over het principe en vindt het op zich echt een vondst. Maar als ik dan naar het gebruik op de Storify site kijk, bekruipt mij een diepe bedroefdheid. Net als bij Twitter of Facebook is het uitgangspunt vanuit het medium boeiend, maar het gros van de gebruikers rommelt er maar een beetje mee of gebruikt het ter verheerlijking van zichzelf. Als ik bijvoorbeeld naar het onderwerp natuur ga, dan krijg ik het leuke onderwerp bizons. Maar in plaats van een gelinkt verhaal uit verschillende media, krijg ik een op zichzelf staand filmpje met nog een paar plaatjes. Een oversprong naar bijen leverde eenzelfde resultaat. Nergens wordt het idee van het verhalende toegepast - het zijn losse blogberichtjes rond een thema geworden. En dit zijn voorbeelden waar Storify zelf mee komt (overigens ook pas na doorklikken aangegeven, zodat in eerste instantie de homepagina ordinaire chaos lijkt). Storify toepassen zoals het bedoeld is blijkt een hele kunst. Waar blijven de kunstenaars?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten